Site Loader

Dag 40 tot 33

5 minuten leestijd.

Ergens deze week waren het nog 40 dagen tot de opening van ons nieuwe seizoen. Maar de tijd tikt onverbiddelijk verder. Ook dit jaar. Het zijn dus alweer wat dagen minder tot de aftrap.
En oeps, wat hebben we de lat weer hoog gelegd. Nochtans hadden we ons eigenlijk voorgenomen om het iets rustiger aan te doen.
Maar zo gebeurde het dus weer, dat de dagen aftikken, maar de to do lijst verder aantikt.

Dit jaar geen nieuw logement en geen grote verbouwingen.

Geen focus op ‘meer’, maar wel een focus op ‘beter’.

En dat geldt misschien niet enkel voor Rêve, maar des te meer voor ons persoonlijk. En tot die reis geef ik je ook graag toegang. Vanaf vandaag, tot aan de aftrap van dat nieuwe seizoen.

In ieder geval beslisten we om te focussen op waar we goed in zijn, datgene waar we veel complimentjes over krijgen.
En dat heerlijke vakanties maken. Eentje waarin je echt even alles tot stilstand kunt brengen, en al je zintuigen de kost kunt geven.
En dat is geen hol reclamezinnetje, maar het is werkelijk tot het ‘DNA’ van Rêve geworden.


Als wij die plaats kunnen zijn waar jij de stress van je af voelt glijden, waar je met volle teugen geniet, en als we als kers op de taart jou ook nog eens inspireren om wat ‘Rêve’ in je eigen leven te brengen eens je weer thuis bent, wel dan is onze missie meer dan geslaagd.

Nu dat dit voor Rêve en ons bedrijf zo helder is, zou ik het ook graag persoonlijk meer willen toepassen. Zouden we toch allemaal vaker moeten doen, niet? Focussen op dingen waar we goed in zijn, die ons energie geven en waar we blij van worden. Geloof mij, dat is echt een persoonlijke struggle van mij. Maar we proberen, en dat is al heel wat.

Gelukkig was ook de zon afgelopen week van de partij. Je mag dan nog minder goed geslapen hebben of zwaar werk voor de boeg hebben. Als de zon schijnt, voelt alles een stuk lichter.

Dus hebben we vooral buiten gewerkt. En met resultaat.

En dat is wat we hier de komende weken gaan doen. De zon laten schijnen, jou laten wegdromen bij hetgeen we hier weer aan het verwezenlijken zijn.

Maar ook voor onszelf maken we deze reeks, om de motivatie erin te houden op lange en zware werkdagen. Zo is dat, Rêve komt er niet vanzelf. Je mag gerust weten dat het echt en letterlijk bloed, zweet en tranen kost. Dus wat supporters aan de zijlijn doen ook ons enorm deugd.

We vertellen je over onze plannen, over onszelf, onze hoogte- en dieptepunten. Een blik achter de schermen van Rêve. En tellen samen met jullie af tot de start van ons vierde seizoen Rêve. En deze reeks volgt onze week, ze is niet vooraf geschreven of gepland. We gaan wel zien waar ze ons brengt.

Deze week werkten we het platform op de heuvel af. We hebben hier best al wat over gedeeld op onze sociale media en deden eind vorig jaar een oproep naar een professionele yogateacher om voor Rêve een aantal video’s te maken. Wel, die yogateacher vonden we en dat plekje is klaar. Zie jij je hier al zitten?

Je kan hier een boek komen lezen, picknicken of wat dan ook. Maar je kan je ook laten begeleiden door de zachte stem van Natalia, onze yogateacher. Zij maakte één yogasessie met de focus op verbinding met de natuur en één meditatiesessie, waarbij je jouw ogen sluit en op jezelf komt. In onze app kan je deze sessies trouwens terugvinden. Cadeautje ?

Ik hoop vooral dat ik we onszelf daar ook regelmatig eens een moment gunnen. Want dat is het ook. Tijd op overschot om daar te gaan mijmeren, is er niet. Die tijd zullen we zelf moeten maken. Ik houd je op de hoogte!

Zoals steeds komt het hout uit eigen bos en maakte Joeri planken van bomen. Ikzelf heb er enkel voor gezorgd dat de het platform ook met schroeven aan elkaar hangt.

Verder bracht ik veel tijd door met mijn handen in de aarde. De lente houden we niet meer tegen, ze staat te popelen. Her en der schiet al één en ander uit de grond. En mijn job is om dat in bedwang te houden. Wel, ik heb er mijn handen vol mee.

Terwijl ik daar in die aarde zit te graven, multitask ik. Zo probeer ik het ook boeiend te houden, want eerlijk is eerlijk. Ik moet er mij wel aan zetten. De omvang van het onderhoud van het domein komt bij mij heel erg ‘overwhelming’ over en is ook niet bepaald uitdagend werk, maar het moet wel gebeuren.

Maar dit is wat ik dus ook nog doe terwijl ik woel en ploeter. (En brand, want deze week schafte ik mij een goede onkruidbrander aan als wapen in mijn strijd!)

Ik luister veel podcasts.

Sommige grijpen mij aan, anderen iets minder. Maar deze zijn mij deze week bijgebleven:

  • Geschiedenis voor herbeginners vertelt door Jonas Goossenaerts. Als je het heden wilt begrijpen en antwoorden zoekt, liggen deze vaak in het verleden. Op een heel vertellende en onderhoudende manier vertelt Jonas over de geschiedenis, hij doet dat echt heel erg goed. Hij heeft al een paar reeksen gemaakt en had denk ik nooit de bedoeling om ‘actueel’ te zijn. Maar de geschiedenis heeft nu eenmaal de neiging om zich gewoon te herhalen. Mijn tip: begin bij zeer boeiende reeks over Napoleon en luister dan de reeks over de Koude Oorlog.
  • Een andere podcast die mij weet te ontroeren is die van Mo Gawdat, “Slow Mo”. Deze week luisterde ik onder meer naar de aflevering met Craig Foster, een natuurdocumentaire maker die de awardwinning film ‘My octopus teacher’ maakte. Deze man bracht mij deze week heel erg veel over de natuur bij en hoe ook daar heel veel antwoorden op vragen te vinden zijn. De documentaire heb ik die avond zelf op Netflix ook meteen bekeken. Heerlijk! Bij deze podcast moet je er wel bijnemen dat hij in het Engels is.

Maar er is nog iets wat ik doe tijdens mijn gewroet. Ik speur de grond af. Ik kan letterlijk nergens meer komen zonder heel de tijd de bodem af te speuren. Jullie weten dat nog niet, maar ik heb mij afgelopen winter geëngageerd in een opleiding tot wildplukster. Door hier te wonen ben ik erg gefascineerd geraakt over wat er allemaal groeit en bloeit en hoe weinig we daar nog over weten. Ik merk ook dat we gasten echt kunnen verrassen door, zonder daarin te overdrijven, af en toe eens iets ‘wild’ te laten proeven. Jep, het zit hier vol verrassingen ?. En met mijn vondsten ga ik dan aan de slag tot de recepten op punt staan en op de menukaart van Rêve kunnen. Je gaat daar de komende tijd zeker nog meer over lezen hier.

Brengt mij naadloos tot een andere activiteit van deze week. Het jachtseizoen is afgelopen.

Nog zoiets waar ik in België totaal geen voeling mee had, maar steeds meer begrip voor opbreng sinds ik hier woon en zelf ervaar hoe jacht in zijn werk gaat. Ik eet sinds ik hier woon ook nog maar nauwelijks vlees. Tis te zeggen… nauwelijks industrieel vlees. Die lijn trekken we trouwens ook door voor onze table d’hotes. We serveren wel vlees, maar enkel van omliggende boerderijen. Hetgeen je op bord krijgt, proberen we maximaal 20km te laten reizen voor we het aan jou serveren. Korter kunnen we de keten niet krijgen. Dit jaar zal er heel wat geserveerd worden uit eigen bos. Daar hebben de jagers mee voor gezorgd. Maar we krijgen dat dus geleverd als geheel, Joeri is een dan steeds een hele voormiddag bezig met het proces om van het dier in zijn geheel te komen tot mooie filets, haasjes, steaks etc. Je krijgt er enorm veel respect door. Je wil ook niets verspillen als je het proces op die manier volbrengt. Ook daar heb ik echt heel mooie voorbeelden van hoe we dit op Rêve proberen in praktijk om te zetten. Voer voor een andere keer… Ik twijfelde, maar ik ga om redenen die je wel begrijpt van die klus deze week, geen foto’s delen. In plaats daarvan krijg je een foto van een wildpluk-icetea die ik uitprobeerde. 🙂

En dan ook nog…

De camperspots kregen een nieuwe toplaag. De steentjes die er eerst lagen, vond ik net iets te grof om er aangenaam op te kunnen lopen. Dit oogt net iets verzorgder en integreert mooier in het landschap. Blij dat we deze machine maar voor één dag huurden, wat een hels lawaai was dat. De prijszetting voor de camperspots op de website heb ik vereenvoudigd, scheelt een pak aan administratie tijdens het seizoen, een moment waar je nog minder dan anders zin hebt om daar veel tijd aan te spenderen.

Oh ja, ik zou het bijna vergeten. Maar we gaan voor de volgende fase van de verbouwingen een architect onder de arm nemen. We zochten specifiek naar een ‘architect du patrimoine’, eentje die vertrouwd is met oude stenen dus. En die kwam zich deze week alvast voorstellen. Op de achtergrond zie je trouwens wat later ons eigen huis gaat worden. Zouden jullie graag eens zien hoe het er nu uitziet? Zodat je een idee hebt in welke staat een ruïne verkeert voor wij beginnen te verbouwen? Laat dat gerust even in een comment weten.

Krijg je na het lezen van mijn dagboek reiskriebels en zou je de lente op Rêve graag een keer zelf meemaken? Dat kan nog. Ga eens kijken naar de beschikbaarheden op onze website. Of stuur ons een bericht en dan zoeken we samen naar dat perfecte moment om jou hier in de watten te leggen.

Tot volgende week!

9 Replies to “40 dagen meelezen in mijn dagboek”

  1. Respect wat jullie presteren! Later ma er altijd een stuk zijn over debouw van jullie huis. Top bezig! Vergeet niet te genieten. Groetjes uit het verre Stal ! Xxx

      1. Zalig om jullie nieuwe projecten te volgen. Heb de yogasessie thuis al eens uitgeprobeerd. Lieve groetjes

  2. Dag Febe en Joeri
    Wat zijn jullie goed bezig!
    Proficiat met alle realisatie.
    Wij vertrekken morgen naar Lavabre en brengen het voorbeeld mes van Clem mee.
    We contacteren jullie nog om af te spreken
    Groetjes
    Tinne en Lode

  3. Heerlijk weer jullie input en lifestyle. De wildplukversie van jezelf gaat zo boeiend zijn en knallen… benieuwd. Ooh yes. En graag zie ik idd de foto’s van jullie toekomstige woning, gracieus zal deze verschijnen met elegantie en finesse ?.

  4. Staat de ruine er nog in mei? ? Die 40 dagen vasten doet ons nog meer goesting krijgen… Je teksten lezen vlot en plezant.. Groetjes uit het zonnige Hoboken

Comments are closed.